Epiloog

Beste Volgers ,

Het zit er bijna op , het einde is in zicht . Ik schrijf nu mijn laatste verhaal op de laatste ferry .Morgen heb ik geen tijd , Loïcske wacht !! Alhoewel , laatste ? Het was geen reis voor mietjes . Bijna 7000 km gereden , en 30u boot in het heengaan en ongeveer 15u boot in het terugkomen . We hebben ter plaatse 14 overzetten moeten doorstaan , de ene al wat heviger dan de andere . We hebben geslapen in hotels , in bungalows op een camping , in miezerige hutjes op een slechte camping . Het was een reis van extremen , extreem weer ,extreme wegen , extreme toestanden , extreme landen , extreme mensen .  We doorkruisten mooi Finland met zijn meren , we doorkruisten Noorwegen en reden naar de Noordkaap , we reden door de Lofoten met zijn waanzinnige natuur , we bereden de Trollenweg in de mist . We hebben het mooiste van Noorwegen doorkruist . We reden een klein stukje Zweden , te kort om er echt van te genieten . We werden geconfronteerd  met extreme temperaturen , van 1,5 graden naar 27 graden . Sneeuw , veel regen en striemende winden waren ons deel . We hebben kou geleden , we hebben gezweet . We hebben fijne mensen ontmoet , we hebben vervelende mensen ontmoet . We reden tussen loslopende rendieren en schapen . We reden over zandwegen , kiezelwegen , over goede en slechte wegen . We hebben de natuur op zijn wilds gezien , enorme meren , schitterende bergen , waanzinnige fjorden , enorme doodse vlaktes , bergpassen om van te duizelen . We hebben lange rechte stukken gereden door enorme bossen , we hebben honderden scherpe bochten op ons palmares . In Finland reden we door enorm uitgestrekte bossen .In Zweden reden we langs heerlijke kusten .  We hebben Fins proberen te leren , we hebben Noors en Zweeds  proberen te leren . We hebben een reis mogen maken die niet iedereen zal of wil doen . We hebben gelachen , we hebben momenten van stilte gehad . Ikzelf heb zeer moeilijke momenten gehad . Maar nooit hebben we ook maar iets van wrevel in de groep gehad . En dat terwijl we allemaal verschillende personen zijn .

In mijn hoofd had ik deze reis de voorbije jaren al meerdere keren gemaakt .  Telkens opnieuw droomde ik van een reis die niet iedereen zou doen , het plan was van alleen te gaan . Bij nader inzien ben ik blij dat we met de groep waren . Soms speelde ik wel met de gedachte  dat ik het beter alleen had gedaan , maar wat had het dan geweest ? Ik had de reis ook met niemand anders willen meemaken dan met dit viertal .  Allemaal fijne mensen nooit verlegen voor een grap , nooit teveel om een helpende hand te bieden , om een troostende schouder te bieden .

Ik had alles zo goed overlopen , maar één ding heeft mij enorm verast . De geboorte van mijn eerste kleinzoon . Nooit had ik kunnen denken wat een impact dit op mij ging hebben . Voor ik vertrok werd het mij meermaals gezegd , maar nooit drong het echt door . Toen ik het telefoontje kreeg stond mijn wereld stil , mijn hart ging tekeer , mijn hoofd tolde . Ik kan U vertellen als je Uw oudste dochter via face time ziet zitten met een klein wonder op haar schoot , en je bent op 3000 km van huis en je kan gewoon niet weg breekt Uw hart . Je word overmand met een onbeschrijfelijk schuldgevoel dat ik nooit zal vergeten . De dagen nadien leef je in een roes , je kan maar aan één ding denken en dat is was ik maar daar . Ik heb zeer moeilijke momenten gehad met de tranen in de ogen . Maar mede door de steun van mijn fijne reismakkers kom je er toch door . Er werd dagelijks gebeld en talrijke foto’s werden doorgestuurd . Een pleister op de wonde , die nu nog niet genezen is . Binnen enkele dagen ben ik thuis en zal zelf het kleine wondertje kunnen vastnemen en bewonderen . Ik denk dat ik hem nooit meer loslaat .

Tenslotte heb ik nog enkele woorden van gemeende dank .

Eerst en vooral de Fil die na mijn voorstel en na de eerste twijfel deze schitterende reis in elkaar heeft gestoken . Die kerel heeft enorm veel tijd gestoken in mijn droom , die nadien ook de zijne werd . Ontelbare uren van hotels boeken , schitterende wegen uitstippelen , overtochten boeken , enz . Ook tijdens de reis steeds de kop trok , zodat dit voor mij ook echte een reis werd zonder zorgen . Thanks for my dream friend !!

De Krikke , om steeds mee de grappige noot in het gezelschap te brengen . Voor zijn eindeloze stroom van informatie . Voor zijn hulp met het verorberen van mijn overschotten .

De Jul , ook om het opeten van mijn overschotten . Maar ook om rust te brengen in het gezelschap . Een fijne rustige kerel .

Den Danny , voor zijn steeds aanwezige enthousiasme . Voor zijn belangeloze hulp in allerhande situaties . Limburger wereldburger .

Kortweg , fijne kerels .

Voor het thuisfront

Dank aan mijn vrouwtje die tenslotte mij toch maar steeds de vrijheid geeft .

Dank aan al de vrouwen van de andere reizigers , die hun man toch maar een maand moesten missen door mijn schitterende idee .

Aan mijn oudste dochter , die mijn aanwezigheid heeft moeten missen de eerste 10 dagen na de geboorte van Loïc , ik hoop dat ze het mij nooit kwalijk zal nemen . En aan de Jens voor zijn steun aan ons Tif .

Aan mijn kleinzoon , nu nog te klein om het te begrijpen .

Aan mijn jongste dochter , om mij steeds op te beuren als ik het moeilijk had .

Zonder al daze personen was dit niet mogelijk geweest .

Dank aan de trouwe lezers van de blog , ik heb met veel plezier dagelijks onze avonturen neergepend . Dit was voor mij een uitlaatklep . Een heerlijk tijdverdrijf om alles steeds opnieuw te beleven .. Wie weet lezen jullie nog wel iets van mij . Mijn verhaal is nog lang niet ten einde , mijn reis is nog niet gedaan ….

Tenslotte zit ik nog met enkele prangende vragen .

Is den Danny echt geen Duitser .

Laat de Fille thuis ook zoveel scheten ?

Weet de Krikke echt zoveel of is het ingestudeerd ?

Kan de Jul thuis ook zoveel eten ?

Thanks , en tot een volgende keer , Eric