Links rechts , omhoog omlaag

12 juni 2019 - Riva del Garda, Italië

Beste Lezers ,

Gisteren bij een Mexicaan gaan eten . Ne de teleurstelling begin van de week bij den Italiaan kozen we voor de meer Zuiderse keuken . Toffe zaak kan ik iedereen aanraden als je in de buurt bent . Lekker pikante schotels , en wel een zeer snelle service . Pikant moet ook geblust worden , daar hadden we geen problemen mee . Na de maaltijd nog een terrasje en iedereen content in het bedje . Het lijkt alsof we steeds maar slapen maar niets is minder waar . Ne een goeie nacht een ontbijt en plannen maken . Het ontbijt langs mijn kant was iets minder copieus , de hamburgesa zat nog in de weg . Iedereen zich klaarmaken en wijle weg . Er stond een rit in de bergen op het menu , tussen 4 meren . De belofte van veel bochtenwerk maakte iedereen goedgezind , dat in tegenstelling tot gisteren waar we helemaal niet vooruit geraakten . Al snel waren we in de bergen en genoten van elke kilometer . Af en toe is stoppen voor een foto , vakantie U kent dat wel . Op één van die mooie locaties had onze wereldburger het fantastische idee om een stukje lager een mooie foto te trekken . Nu er waren al enkele van de groep die elegant naar beneden waren gesukkeld . De snelle Limburger heeft een  eigen stijl . Slechts 1 misstap was genoeg om pardoes op moeder aarde te belanden en al koprollend de omgeving te ontdekken . De downhill specialist kwam echter goed terecht en deed zijn best om het euvel te minimaliseren . Maar tevergeefs iedereen had de capriolen gezien . Goed afgelopen , wij terug weg . Volgende opdracht , drinken zoeken . We kwamen terecht in een leuke bikers stop , vriendelijke serveuse incluis . Enkele straffe koffies en voor de liefhebbers een frisse pint . Niet te zuipen trouwens volgens onze alcohol kenner , de zure grimas op zijn gezicht sprak boekdelen .  Dus pech voor PJ en wij terug weg . We reden en reden , draaide links en rechts , omhoog en omlaag . Een waar paradijs voor de motorrijder . Op een gegeven moment kwamen we wel op een echt smalle bergpas , de weg lag bezaaid met takken en allerlei groene hindernissen . Dit vergezeld met putten en kapotte macadam . Kortweg een weg die alleen de Fil kan vinden . Nu voor de meeste in de groep is dit geen probleem , met onze all road brommers geraken we overal en zonder veel problemen . Echter in de groep zitten ook rakkers met een iets ander gedacht over motorrijden . Dit was geen weg voor de Italiaanse volbloed pony's en het Britse dandy fietsje . Daverend en schokkend kwamen ze boven , de daver nog in de armen , hun mannelijkheid door elkaar geschud . Ik veronderstel dat als kilometerslang je ballen tegen de tank klopt er wel een onaangenaam gevoel kan opduiken . Scrambled eggs is misschien een beter vergelijk . Geboortebeperking noemen ze zoiets . Maar we zijn kilometers van huis en ze hebben tijd om te helen . Deze wegen zullen we trouwens nog tegenkomen vandaag , ik grinnik en geniet . De bochten worden ook steeds maar korter en scherper . Ik ben er zeker van je kan hier je stuurslot opzetten en nog de bochten nemen . Na een hele tijd krijgen we toch honger en rijden bij een Hollandse bar binnen . Een vlotte Hollander ontvangt ons met open armen en we laten ons vangen . De kerel zeker van zijn stuk brengt ons enkele borden  spaghetti  , vergezeld van een water tomaten sausje en voor de liefhebbers een dikke Carbonara . Na mijn bordje te hebben binnen gewerkt leun ik achteloos achterover , tevreden van zoveel culinaire specialiteit . Krak zegt de goedkope Leenbakker terrasstoel en ik op de grond . De quicke Limburger ziet het drama gebeuren en verleent een helpende hand   . Maar niks aan te doen ik ga nu ook tegen de grond en sleur mijne  makker mee in mijn ongeluk . Daar liggen we dan tussen stukken goedkope Hollandse brol in de Italiaanse zon . De groep kan niets anders doen dan mij uitlachen , de enige met een beetje menselijk fatsoen is de mini velo . Goed opgebracht als hij is trekt hij de gevallen reporter recht uit  de gênante situatie .  Leuk zene , de andere " vrienden " zitten gewoon te lachen . Zoals te verwachen worden er dan allerlei insinuaties naar mijn hoofd gegooid als ben je ni te zwaar , etc . Ik verzeker U beste lezer niets is minder waar , ik ben volledig conform grote en gewicht . Nadat de onozelaars uitgelachen zijn drinken we nog een veel te straffe koffie en vertrekken bij de Hollander met zijne goedkope marchandies . Ondertussen word het ook al later , we passeren nog de Brassa ( een mooie bergpas alwaar een film van James Bond is opgenomen ) en drinken ergens nog een laatste glas . Nu is het ondertussen al bijna 19u en we rijden naar het hotel . Eten zullen we niet meer doen , de Hollandse spaghetti ligt nog zwaar op de maag .

Ach morgen weer een dag . Onze laatste dag in het gezellige Italië .

Uw reporter Eric  

Foto’s

1 Reactie

  1. Van Dorst Ronny:
    13 juni 2019
    Blijven schrijven makker, ik volg hi er met veel plezier jullie reis.👍👍🏍🏍