Onderweg dag 2 .....

9 juni 2019 - Prutz, Oostenrijk

Beste Volgers , we beginnen waar ik was gestopt . Geen eten te krijgen in ons hotel . Dus de vrienden  op weg , te voet nota bene . Even iets duidelijk maken wij zijn geen wandelaars maar motards . Als dit zo was hadden we wel meegedaan met de jaarlijkse wandeltocht van W.S.V Schelle . Maar er moete gegeten worden en dat dot vreemde dingen met een mens . Na veel zoeken belanden we in een plaatselijk etablissement . Ziet er veelbelovend uit , we worden in de achterkamer gestoken . Tja te verwachten . Na enkel momenten komt er zo een redelijk brute waardin onze bestelling opnemen . Op een kordate wijze werd alles genoteerd , deze vrouw een rechtstreekse afstammeling van secretaresse van de Führer himself . Durft de Pe , onverschrokken als hij is zelfs nog iets te wijzigen . De dame wenste onze vriend voor het vuurpeloton daar ben ik zeker van . Maar we oordelen niet en wachten rustig af . Eens we de drank hebben kalmeert iedereen en de avond kan beginnen . De Maxi en de mini delen een karaf wijn zo groot als een melkkannetje . Tja dat is geen maat voor de heren Fahrradmechanikers , en een grote fles dringt zich op . Lichtjes bevreesd roept de maxi onze vriendin . De menu word schabouwelijk uit de velo zijn handen getrokken , met ogen als kogels . Lap weer een slachtoffer . Je zou van minder niet meer uit je woorden geraken . Na de 2de maal lukt het wel en de velo is blij met zijn kleine overwinning . Nee dit is geen freundin für die freunden im Freundenstadt aber een ferdomt fervelende gefrusteerde fraulein . Het eten word gebracht en alles is in orde , geen hoogstaande vinger aflikkende bordjes  maar allee . Na het eten nog wat lullen en al gauw gaat het de filosofische kant op . Relaties worden besproken , het hart op de tong . Met de nodige wiskundige formules worden er zelf procentuele scores gegeven  . U begrijpt beste lezers dat ik hier niet ga over uitweiden , bescherming van de privacy etc . Maar uiteindelijk komen we tot de conclusie dat onze echte freudinnen thuis zitten . Vult U zelf maar in . Snel de rekening vragen , die word gebracht door onze Elsa de schrik van het Duitse leger , gepresenteerd met haar eigen 2 vrienden prompt vooruit . Oké slim gezien en iedereen betaalt . Nu nog dat hele eind terug , ppff met een maag vol Schnitzels . Dan snel het bedje in , pinten drinken zijn er niet meer bij . We worden oud beste volgers .

Na een welverdiende nachtrust iedereen aan het ontbijt , zoals steeds in Duitsland alles overvloedig aanwezig . Het ontbijt is ook een moment van rust , een moment om de dag op een kalme manier te beginnen . Maar beste volgers er zit een vijandig persoon in onze groep . Ik noem geen namen , dus PJ stond aan te schuiven aan de koffiemachine . Plotsklaps komt daar een oud vrouwtje zonder scrupules de rij voor bij en kwakt haat tas doodleuk onder de machine . Ow dan kende ze hevige Pe nog ni . Heey Madameke waren de uitgesproken woorden , met veel tamtam en met de borst vooruit zette onze Nielse rakker dit oud dametje op haar plaats . De ouderling totaal verbouwereerd van zoveel vijandigheid tegen haar persoon kroop in elkaar . De held dwong de bomma achteraan in de rij . Tevreden van zijn overwinning kwam de hongerige motard al mompelend op zijn plaats . Wat denkt die wel . Het oudje slecht te been ging dan ook maar snel zitten , slinks kijkend naar onze vriend . Na dit moment van glorie werd het tijd om op te krassen . De moto's uit de garage behalve die van de ouderling pester van dienst  . Hij had tijd . U moet begrijpen onze moto's stonden in een ondergrondse garage met een automatische poort . De ietwat slimme motard zag er een koordje hangen waaraan men moest trekken en de poort ging open . Niet onze PJ , hij vlamde naar boven onwetend welk onheil er voor zijn neus afspeelde . Ja ja op de helling op zijn pikkel en komen kijken . Tja zelfs bergop gaat het bergaf met onze rakker . Maar we konden rijden , ik kan daar nu oeverloos over uitweiden maar dan wakker ik alleen jullie jaloezie aan dus zal het niet doen . Ik kan enkel zeggen we genieten van elke bocht van elke trek aan de gashendel . Gaan GVD . Het is natuurlijk niet overal het walhalla . Ook hier kennen ze file . In de buurt van de Bodensee kon de velo het niet meer houden en hij trok de kop . Langs een wirwar van straatjes bracht hij ons in een klein dorpje vlak aan de Bodensee . Waar zit die gast altijd ? Stemt tot nadenken . We aten en dronken , het leven is mooi . Maar we moeten verder . We verlaten die heimat en rijden Oostenrijk binnen , U welbekend . Het land van bergen en schitterende zichten , van ongelofelijk banen tussen adembenemende bergen . En overstekende koeien natuurlijk . Ook hier krijgen we dorst . Een terrasje trekt onze aandacht en de weizenbier komt eraan . De waardin , tja wat kan ik zeggen . Ik twijfel of het wel een waardin was al dan niet de waard . Heel geïnteresseerd naar onze afkomst en motoren begint ze een gesprek met PJ , U weet wel die kwaaie . Maar hier valt zijn masker af en is gecharmeerd door zoveel vrouwelijk schoon . Geen speld tussen te krijgen , zijn moment mijn gedacht . Eindelijk een freundin für unsere freund . We moesten wel verder en in al zijn extase vergeet de dappere kerel zijn rugzakje . In zijn roze wolk bestijgt  hij zijn stalen ros en rijd de horizon tegemoet . De snelle Limburger  daarentegen is niet van gisteren en steek de knapzak in zijn koffer . Dit tot groot jolijt van ons en wat nog komen ging . Vlammend en vliegend gaan we door de bergen . De casanova van geen kwaad bewust . Tot een heeeel eind verder zijn euro valt , hij zag zich al de rest van de vakantie in het zelfde onderbroekje . Zoveel onmenselijkheid is nu ook weer niet ons ding en we verlossen de in hogere sferen vriend uit zijn lijden . Een glimlach en een knuffel voor zijn Limburgse vriend , Friends For Life . Na een tijdje komen we aan in ons hotel . Benieuwd of we hier eten krijgen ? Drank al wel , de Maxi en mini vliegen er al op . Ik neem een douche en schrijf mijn verhaal . Wat een dag weeral ! Beter als dit kan het niet worden , of toch ? Dat leest U morgen .

Uw reporter Eric

Ps ik moest van de groep ook eens iets schrijven over mezelf , dat volgt een andere keer

6 Reacties

  1. Van Dorst Ronny:
    9 juni 2019
    Blijven schrijven, makker ik volg jullie reis met vreugde. Grtz Ronny
  2. Kristine Cools:
    9 juni 2019
    Leuk geschreven, ben benieuwd naar morgen😘
  3. Hilde:
    9 juni 2019
    Ik heb al rode kaken ondertussen ! ☺️ , zo nuchter de moeder en vrouw is en zijn mijne mini en maxi hun stempel al gezet ! De beloftes waren allicht veel belovend , algoe dat grote getreinde lichamen wel wa kunnen hebben ! 🧐😳. Voor de rest heel leuk geschreven , 👍😘
  4. Filip de meester:
    9 juni 2019
    Ha ha de maxi en de mini vliegen er al op ,tja de meesters hebben vaak dorst
  5. Luc Thoen:
    10 juni 2019
    gaaaaaaaaas geven Eric!👍
  6. Patrick en tinne:
    11 juni 2019
    Dit leest als een roman ik zou zeggen schrijf een boek